အလင္းတန္းေလးေတြ ကြယ္ေပ်ာက္
အေမွာင္ထု ၾကီးစိုးေနတဲ့ ေမာင့္ဘ၀
ေမတၱာတရားေတြ ေဖြရွာမရခဲ့
ဆံုးရွံုးမႈေတြ ေထြးပိုက္ထားတဲ့ ေမာင္က
အခ်ိန္ႏွင့္ အမွ်ေျပာင္းလဲတက္တဲ့
လူ႕စိတ္ သဘာ၀ကိုဆန္႕က်င္ခဲ့ရ
ငရဲဘံု တစ္ခုလိုပူ သံရည္ပူလို ဆူေလာင္ေနတဲ့
ေမာင့္ ႏွလံုးသားကို
ဟန္ေဆာင္ အျပံဳးေတြနဲ႕ ေနသားက် ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္း
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး သာယာလွတဲ့ ေမ့အျပံဳး
စြဲမက္ရင္ခုန္ခဲ့တဲ့ ေမ့ စကားသံေလးေတြနဲ႕
ေမာင့္ႏွလံုးသားကို
အလြမ္းႏြံေတြထဲမွာ နစ္ျမဳတ္ေစခဲ့
အခုေတာ့
မနက္ျဖန္ေတြက အဓိပၸယ္မဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက ေလေျပအေ၀ွ႕မွာ
လြင့္ပ်ာယ္ေပ်ာက္ခဲ့
ခံစားခ်က္ေတြက ကဗ်ာစာသားေတြ အျဖစ္
ေျပာင္းလဲ ခဲ့တယ္ေမရယ္....
